Bij een uitrit ontstaat een aanrijding tussen een bestuurder die geen voorrang verleent bij het verlaten van de uitrit en een bestuurder die een forse snelheidsovertreding begaat. De rechtbank Gelderland weegt deze verkeersfouten tegen elkaar af in een recente uitspraak. De voorliggende vraag is dus in welke mate de voorrangsfout en de snelheidsovertreding respectievelijk de oorzaak waren van de aanrijding.
De snelheidsovertreder vraagt de verzekeraar van de tegenpartij om een letselschadevergoeding. De verzekeraar vindt dat er geen sprake is van een verplichting om schade te vergoeden, omdat de snelheidsovertreding en niet de voorrangsfout de oorzaak van de aanrijding zou zijn. Daarop wordt de stap naar de rechter gemaakt. Voor het recht op een schadevergoeding is van belang welke bestuurder welk deel van de schade veroorzaakte:
‘De kantonrechter moet beoordelen in hoeverre de verkeersfouten van [naam 1] en [verzoeker] hebben bijgedragen aan de schade.’
Aanrijding bij verlaten uitrit
De te hard rijdende bestuurder gaat naar de rechter. De rechter beoordeelt daarom eerst of de bestuurder die geen voorrang verleende aansprakelijk is. Deze bestuurder gaf geen voorrang bij het verlaten van een uitrit. Volgens de rechter had de aanrijding niet plaatsgevonden als de bestuurder voorrang had verleend. Daarmee staat vast dat de bestuurder die geen voorrang gaf aansprakelijk is voor een deel van de schade:
‘De conclusie dat in de situatie, de voorrangsfout van [naam 1] weggedacht, de schade niet zou zijn ontstaan, leidt tot het oordeel dat [naam 1] door ten onrechte geen voorrang te verlenen aan [verzoeker] onrechtmatig heeft gehandeld en dat Achmea daarmee jegens [verzoeker] schadeplichtig is.’
Forse snelheidsovertreding voorafgaand aan aanrijding
Na de vaststelling van de aansprakelijkheid van de tegenpartij kijkt de rechter na het aandeel dat de eisende partij zelf had aan het ontstaan van de schade. Dit noemen we de mate van eigen schuld. De rechter beschrijft het rijgedrag van de bestuurder. De man reed 110 waar 50 is toegestaan en hield onvoldoende afstand tot zijn voorganger:
‘De fout van [verzoeker] betreft een forse overschrijding van de maximumsnelheid in de bebouwde kom. Hij heeft twee seconden voor de botsing 110 kilometer per uur gereden (een overschrijding van 60 kilometer per uur) en op het moment van de botsing heeft hij 77 kilometer per uur gereden (een overschrijding van 27 kilometer per uur). Naar het oordeel van de kantonrechter heeft [verzoeker] met een dergelijke snelheidsovertreding binnen de bebouwde kom zeer gevaarlijk rijgedrag vertoond. Hij heeft geen rekening gehouden met de veiligheid voor zijn medeweggebruikers. [verzoeker] heeft daarmee ook het risico genomen op een hogere impact bij een eventuele botsing en een langere benodigde remweg in het geval van het voorkomen van een botsing, dit terwijl hij met een dergelijke hoge snelheid op korte afstand achter zijn zwager ( [naam 2] ) reed en ook daarmee mogelijk een gevaarlijke verkeerssituatie creëerde.’
Verwijtbaarheid voorrangsfout bij forse snelheidsovertreding
Bestuurders moeten rekening houden met verkeersfouten van anderen. Dit geldt ook voor te hard rijden, maar in mindere mate bij forse snelheidsovertredingen. Dat de bestuurder geen voorrang verleende, is daarom minder verwijtbaar. Ook als de bestuurder bij het verlaten van de uitrit de andere bestuurder had gezien was er waarschijnlijk een aanrijding ontstaan door de hoge snelheid. Geen voorrang verlenen is in dit geval dus wel reden om de aansprakelijkheid vast te stellen, maar is gezien de snelheidsovertreding slechts in beperkte mate de oorzaak van de aanrijding:
‘In deze afweging acht de kantonrechter van belang dat een weggebruiker ( [naam 1] ) bij het verlenen van voorrang weliswaar rekening moet houden met de mogelijkheid dat het overige verkeer zich niet strikt houdt aan de ter plaatse geldende maximumsnelheid, maar dat het hier gaat om een weggebruiker ( [verzoeker] ) die binnen de bebouwde kom met ruim twee keer de toegestane maximumsnelheid heeft gereden. Het heeft er alle schijn van dat [naam 1] , indien hij bij de overgang van de parkeerstrook met de fietssuggestiestrook tot stilstand was gekomen, de auto van [verzoeker] wellicht in de verte zou hebben gezien, maar zich niet zou hebben gerealiseerd dat deze vanwege de gereden snelheid maar de helft van de tijd nodig zou hebben om op het punt te komen waar de auto’s elkaar zouden kruisen. Naar het oordeel van de rechtbank valt dit [naam 1] ook niet toe te rekenen, gelet op de uitzonderlijke snelheidsovertreding van [verzoeker].’
Afweging snelheidsovertreding tegenover voorrangsfout
Uit de afwegingen van de rechter blijkt dat te hard rijden wordt gezien als de voornaamste oorzaak van de aanrijding. De rechter vindt daarom dat 90% van de schade voor rekening van de te hard rijdende bestuurder komt en 10% van de schade voor rekening van de bestuurder die geen voorrang verleende:
‘Dit maakt dat de kantonrechter de causale bijdrage van de aan [verzoeker] toe te rekenen omstandigheden veel zwaarder weegt dan de aan [naam 1] toe te rekenen omstandigheden. De kantonrechter komt daarmee tot de conclusie dat Achmea slechts 10 % van de als gevolg van het ongeval voor [verzoeker] ontstane schade moet vergoeden. De overige 90 % van de schade blijft ingevolge de aanzienlijke eigen schuld van [verzoeker] voor rekening van [verzoeker].’
Schakel kosteloos een letselschade advocaat in
Ons telefoonnummer is 0800 – 44 55 000, daarnaast kunt u ons bereiken via ons algemeen e-mailadres info@hijink.com. Wilt u liever dat wij contact met u opnemen? Vul dan het onderstaande contactformulier in.
Bron: www.rechtspraak.nl Rechtbank Gelderland 10 juli 2024, ECLI:NL:RBGEL:2024:4392