Na een val van een paard zien we vaak dat er onvoldoende bewijs is van de afspraken die zijn gemaakt tussen de eigenaar en de berijder. Voor het recht op een schadevergoeding na een val van een paard is het meestal noodzakelijk om duidelijkheid te krijgen over de afspraken die gemaakt zijn.
Voor niet paardrijders is een paard een paard. In werkelijkheid is er een groot verschil in het risico bij het verzorgen en berijden van verschillende paarden. De bezitter/eigenaar van het paard kent deze risico’s meestal. Na een val van een paard of ander ongeval speelt vaak de vraag wat er met de berijder is afgesproken. Een recente uitspraak van de rechtbank Oost-Brabant laat goed zien welke bewijs nodig is voor een schadeclaim na een val van een paard.
Afspraken gemaakt over berijden sportpaarden?
De vrouw stelt dat zij van haar paard viel, omdat het paard schrok van een rode jas die over de bakrand hing. Zij reed op dat moment op een sportpaard. Zij stelt dat de eigenaar twee sportpaarden aanwees waarop zij mocht rijden. De eigenaar van de manege stelt dat is afgesproken dat de vrouw niet op sportpaarden zou rijden. De vrouw zou alleen gebruik maken van de brave manege paarden. Bovendien zou de val van het paard het gevolg zijn van een verkeerde instructie van de ruiter.
Aansprakelijkheid bezitter paard
De bezitter van een paard is aansprakelijk voor de schade die het dier aanricht. Als de aansprakelijkheid kan worden vastgesteld, bekijken we vervolgens of het slachtoffer zelf ook bijdroeg aan het ontstaan van de schade. Dit nomen we eigen schuld. De schade die door eigen schuld ontstaat, draagt het slachtoffer zelf. Voor de beoordeling van de aansprakelijkheid na een val van een paard is daarom van belang waarom de ruiter van het paard viel. Daarnaast is de manege waarschijnlijk niet aansprakelijk als de ruiter in strijdt met de gemaakte afspraken op een sportpaard reed.
Deelgeschil niet voor bewijslevering
Een deelgeschil is een procedure waarin de rechter een deelonderwerp van een schadeclaim beoordeelt, zodat partijen op grond van de uitspraak (hopelijk) een overeenkomst kunnen sluiten. Een deelgeschil is een verkorte procedure. Bewijs leveren door getuigen te horen is (meestal) niet mogelijk in een deelgeschilprocedure. De rechter wijst de vordering daarom af. De vrouw die letselschade opliep bij de val van een paard kan bij de rechtbank alsnog een bodemprocedure starten om een schadevergoeding te claimen:
‘De verhalen van partijen lopen sterk uiteen. Deugdelijke onderbouwingen ontbreken en geen van beide standpunten kan naar het oordeel van de rechtbank op voorhand als evident onjuist of onwaar worden gepasseerd. De inhoud van de gemaakte afspraken tussen partijen en de toedracht van het ongeval moeten echter wel voldoende duidelijk zijn voordat het geschil van partijen inhoudelijk kan worden beslist. Bewijslevering lijkt daarom noodzakelijk en daarvoor biedt de deelgeschilprocedure geen ruimte. Dit leidt tot de afwijzing van de verzoeken van [verzoekster].´
Getuigenverhoor: Vastleggen afspraken
Als er geen afspraken op papier staan, bijvoorbeeld in een contract, e-mail of bericht, is een getuigenverhoor meestal de manier om bewijs te leveren. De partijen bij de rechtszaak mogen een verklaring afleggen, maar deze verklaring is alleen geloofwaardig als het overige bewijs de partijverklaring onderbouwt. Doordat afspraken vaak mondeling worden gemaakt en er niet altijd getuigen zijn van de gemaakte afspraken, is het aantonen van de gemaakte afspraken vaak niet mogelijk. Het vastleggen van afspraken over het berijden van paarden kan, zelfs als het gaat om een goede bekende, veel ellende voorkomen. Wij raden u dan ook aan de afspraken schriftelijk vast te leggen of deze in ieder geval schriftelijk te bevestigen.
Gratis rechtsbijstand bij letselschade
Onze letselschade advocaten kunnen uw schade gratis voor u afhandelen. Uw juridische kosten zijn namelijk een deel van uw schade. Neem contact op om uw mogelijkheden te bespreken. Bel naar 0800 – 44 55 000, stuur een e-mail naar info@hijink.com of vul het onderstaande contactformulier in.
Bron: www.rechtspraak.nl Rechtbank Oost-Brabant 10 januari 2024, ECLI:NL:RBOBR:2024:134