In een recente uitspraak bepaalde de Centrale Raad van Beroep dat letselschadeslachtoffers zelf mogen kiezen of zij een maatwerkvoorziening (WMO) vragen bij de gemeente of een schadevergoeding van de aansprakelijke veroorzaker van de schade. De gemeente kan het betaalde bedrag vervolgens verhalen op de aansprakelijke partij.
Bij letselschade zijn er soms meerdere mogelijkheden om een schadevergoeding te krijgen. De aansprakelijke partij, maar ook de gemeente kan bijvoorbeeld een vergoeding betalen voor huishoudelijke hulp. Gemeentes wijzen WMO aanvragen echter regelmatig af met een verwijzing naar de aansprakelijke verzekeraar. Rechtbanken oordelen verschillend over deze ‘doorverwijzingen’. In de praktijk is dus niet altijd duidelijk waar het letselschadeslachtoffer terecht kan. Met een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep (CRvB) van 12 december 2024 komt er hopelijk een einde aan deze onduidelijkheid.
Aanvraag maatwerk na ongeval
De vrouw raakt gewond en vraagt een maatwerkvoorziening aan voor huishoudelijke ondersteuning en individuele begeleiding. Nadat de vrouw een vaststellingsovereenkomst sluit met de aansprakelijke verzekering besluit de gemeente de maatwerkvoorziening stop te zetten. In de vaststellingsovereenkomst staat dat er onder andere een bedrag is toegekend voor ‘kosten van toekomstige verzorging’. De gemeente (het college van B&W) wijst de gevraagde voorziening af omdat de vrouw op ‘eigen kracht’ kan voorzien in deze voorziening.
Keuzevrijheid bij aanvraag maatwerkvoorziening WMO
De CRvB beschrijft het toetsingskader en gaat in op de wetsgeschiedenis. De wetgever wil de keuze aan het slachtoffer laten en voorkomen dat het slachtoffer van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Het afwijzen van een maatwerkvoorziening en doorverwijzen naar de aansprakelijke partij is daarom niet toegestaan. De gemeente moet in dat geval de aanvraag afhandelen en kan de schade verhalen op de aansprakelijke partij door middel van een regresvordering:
‘Daarom is aan de cliënt uitdrukkelijk keuzevrijheid gegeven. De cliënt kan de benodigde maatwerkvoorzieningen aanvragen bij het college, maar kan zich voor vergoeding van de kosten daarvan ook tot de (verzekeraar van de) schadeveroorzaker wenden. Het is dus aan de cliënt om te beoordelen wat voor hem het beste is. Als de cliënt zich voor de kosten van de benodigde maatwerkvoorzieningen tot de (verzekeraar van de) schadeveroorzaker wendt, mag deze de cliënt in beginsel niet doorverwijzen naar de gemeente. Andersom geldt hetzelfde: als de cliënt zich tot het college wendt, kan het college de benodigde maatwerkvoorzieningen in beginsel niet weigeren en de cliënt doorsturen naar de (verzekeraar van de) schadeveroorzaker. Wel kan het college bij verstrekking van deze maatwerkvoorzieningen regres nemen en de kosten van de verstrekte voorziening verhalen op de (schadeverzekeraar van de) veroorzaker.‘
Vaststellingsovereenkomst staat niet in de weg aan maatwerkvoorziening
Na het schetsen van het beleidskader gaat de CRvB in op het specifieke geval. De gemeente mocht de aanvraag niet afwijzen. Het slachtoffer heeft keuzevrijheid en het sluiten van een vaststellingsovereenkomst met de aansprakelijke partij maakt dit niet anders:
‘Uit de in 4.2 weergegeven uitdrukkelijke bedoeling van de wetgever volgt dat van een cliënt in het kader van de eigen kracht in het algemeen niet kan worden verlangd dat hij zich voor de kosten van de benodigde maatwerkvoorzieningen tot de (verzekeraar van de) schadeveroorzaker wendt. Dit is in de situatie van appellante niet anders. De enkele omstandigheid dat appellante met de (verzekeraar van de) schadeveroorzaker een vaststellingsovereenkomst heeft gesloten, brengt niet mee dat het appellante niet meer vrijstaat zich tot het college te wenden, omdat dit binnen de in 4.2 genoemde keuzevrijheid valt.’
Schakel kosteloos een letselschade advocaat in
Bel naar 0800 – 44 55 000, stuur een e-mail naar info@hijink.com of vul het onderstaande contactformulier in.
Bron: www.rechtspraak.nl Centrale Raad van Beroep 12 december 2024, ECLI:NL:CRVB:2024:2410